υποκαθίημι

ΜΑ

1. (μτβ.) αφήνω κάτι να πέσει σιγά σιγά, σταδιακά

2. (αμτβ.) κατηφορίζω σιγά σιγά

αρχ.

1. (σχετικά με το γένι) αφήνω να μεγαλώνει

2. μτφ. υποκινώ κάποιον προς κάτι, προτρέπω

3. μέσ. ὑποκαθίεμαι

α) αφήνω κάποιον ή κάτι και φεύγω, ξεχνώ κάπου ή αφήνω κάποιον ελεύθερο, ασύλληπτο

β) (το απρμφ. μέσ. αορ. β') ὑποκαθέσθαι

(κατά το λεξ. Σούδα) «συγχωρῆσαι, ἀφεῑναι».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + καθίημι «ρίχνω προς τα κάτω, αφήνω κάτι να πέσει»].